"(...) nie jest tak ze Cybulskiego nie cenie - sam koncept Modular Process Music jest bardzo ciekawy. Poza tym jest to tylko jeden z wielu instrumentow przez niego skonstruowanych i w pewnym sensie pasuja do niego slowa, ktorymi Schonberg scharakteryzowal Cage'a w okresie gdy ten u niego studiowal. "On nie jest kompozytorem tylko wynalazca". Bo - byc moze - Cybulski jest czescia muzycznego swiatowego krwioobiegu ktory w tej chwili decyduje o ksztalcie codziennego spektrum dzwiekowej przyszlosci.(...)"

"At first glance, this instrument seems simplistic, with just a few buttons and sliders, but its potential gradually unfolds as you see how its motorized faders control live loop manipulation. At our Guthman concert, we brought in Grammy-winning Atlanta duo Milk+Sizz to do a live performance with Krysztof Cybulski, the instrument's creator. It was an incredible mash-up of experimental sound art and beat-driven live electronics."

"(...) Intrygujaca jest nie tylko sama nazwa obiektow dzwiekowych, ale rowniez ich budowa i co najwazniejsze brzmienie. Konstrukcja pneumatofonow nawiazuje do miechow organowych, ktorych budowa pozostala niezmieniona przez wiele wiekow. Forma instrumentow natomiast ulega ciaglym przeksztalceniom w zaleznosci od ilosci wpompowanego do ich wnetrza powietrza, przy pomocy specjalnie zainstalowanych pedalow. W ten wlasnie sposob zamontowane na ich scianach klapy, podnosza sie i opadaja, wydajac tym samym roznorodne dzwieki, nierzadko imitujace swist czy szum wiatru. Na odbior muzyczny instalacji duzy wplyw wywarlo umiejscowienie jej w grocie pod palacem w warszawskiej Krolikarni, dzieki czemu przeszywajace brzmienia pneumatofonow nieustannie przenikaly sie z odglosami natury, tworzac niepowtarzalne wspolbrzmienia."

"Swietnie obserwowalo sie wystep Krzysztofa Cybulskiego na skonstruowanych przez siebie instrumentach-urzadzeniach-obiektach dzwiekowych. Muzyk zapowiadajac koncert odcial sie od wykonawcow zapatrzonych w czasie wykonan muzyki elektronicznej w ekrany swoich laptopow. Sluchacze ogladajac wystep, zadeklarowal Cybulski, powinni rozumiec relacje miedzy slyszanymi elementami brzmieniowymi. Sam wykonawca wprowadzal do urzadzen - za pomoca instrumentow akustycznych i wlasnego glosu - material dzwiekowy, a dzieki wbudowanym mikrofonom i glosnikom obiekty zaczely reagowac na siebie, wchodzily w dialogi, wystepowaly tez solo. Mialy zachowywac sie jak improwizujacy muzycy - i tak sie stalo, poniewaz rzeczywiscie ich interakcje byly czytelne i dlatego, ze jak najprawdziwsi muzycy z krwi i kosci - czasem zawodzily, a to psujac sie, a to troche nudzac swoimi reakcjami na zapodany motyw."

"(...) z duza korzyscia wypadl przede wszystkim Krzysztof Cybulski (Rocznik '80), ktorego instalacja "Acoustic Harmonic Synthesizer" ukazywala alternatywe dla przewazajacej wiekszosci projektow zamowien kompozytorskich (a przeciez rownolegle z nimi szczesliwie zlapana w siec dotacji ministerialnych). Eksperymentalna niedorobka (do ktorej tworca otwarcie sie przyznawal) dawala dodatkowe mozliwosci wykorzystania wlasnorecznie skonstruowanego instrumentu, ktore zreszta dopowiadali sluchacze, pochyleni w kameralnym gronie nad stolem wokol improwizujacego Cybulskiego."

"Mielismy do czynienia ponownie z praca robotow: koncert Krzysztofa Cybulskiego od razu ustawil sie w dialogu z wczesniejszym wystepem Gamut Inc. Cybulski jednak gral na skonstruowanych przez siebie maszynach znacznie ekspresyjniej, podczas gdy Marion Worle oraz Maciej Sledziecki na scenie sa bardzo oszczedni, Cybulski konstruuje systemy, ktore wymagaja znacznie wiekszego cielesnego, performatywnego zaangazowania. "